Waarom laten we een kind niet “gewoon” kind zijn? Moeten we er gelijk een label aan hangen? Kunnen we het kind niet het beste zo lang mogelijk “met rust” laten? Dit zijn vragen die soms rondgaan.
Natuurlijk moet een kind écht kind kunnen zijn! Tegelijkertijd is het belangrijk dat een kind kan groeien en vooral niet geremd wordt in de ontwikkeling. Als een kind behoefte heeft om dingen te leren, een diepe drang voelt om te ontdekken, is het niet meer dan logisch en natuurlijk om hierin mee te gaan. Een kind dat geremd wordt in zijn of haar ontwikkeling kan zich diep ongelukkig gaan voelen.
Ook kinderen hebben gelijkgestemden nodig
Als een hoogbegaafd kind op een peuterspeelzaal of school zit en daar de hele tijd met kinderen moet spelen die op een ander level zitten en dingen moet doen en “leren” die het al kan, is dat erg frustrerend. Ieder kind, ieder mens, heeft behoefte aan gelijkgestemden (peers) en ieder kind heeft behoefte aan uitdaging en groei. Zo’n kind kan zich dan helemaal terugtrekken en niet meer laten zien. Of juist heel veel aandacht trekken en boel helemaal overhoop halen. Het wordt dan erg moeilijk om dit kind in de groep te hebben.
Daarnaast is het voor ouders vaak heel fijn om bevestiging te krijgen. Zij lopen vaak tegen net iets andere dingen aan in de opvoeding en merken vaak al heel vroeg dat hun jonge kind toch wel (iets) anders is dan andere kinderen in de omgeving. Dan is het fijn om te weten waarom en hoe je hier het beste mee om kan gaan.
Daarom is het dus goed om een kind met een ontwikkelingsvoorsprong tijdig te signaleren. Het biedt enerzijds duidelijkheid voor ouders: waarom is mijn kind toch anders? Wat moet ik met dit gedrag, met die heftige emoties? Anderzijds bied het ook mogelijkheden om op cognitief gebied tegemoet te komen aan dit kind.
Heb je idee dat je te maken hebt met een kind met een ontwikkelingsvoorsprong en loop je tegen dingen aan? Neem dan contact op.